<br><br><h3>نمونه گیری تصادفی ساده</h3><br><div align="justify">ساده ترین روش نمونه گیری احتمالاتی روش نمونه گیری تصادفی ساده می‌باشد. این روش شامل دو روش بدون جایگذاری و با جایگذاری است. در روش بدون جایگذاری اگر واحدهای جامعه را از ۱ تا N شماره گذاری کرده، سپس به صورت تصادفی یکی از واحدهای جامعه را انتخاب کنیم و بدون بازگرداندن این واحد به جامعه به تصادف واحد دیگری را انتخاب کنیم و این فرایند را تا انتخاب حجم نمونه n تایی ادامه دهیم آنگاه به صورت نمونه گیری تصادفی ساده بدون جایگذاری نمونه گرفته ایم. تفاوت روش با جایگذاری با روش قبل این است که پس از انتخاب هر واحد و ثبت مشخصات آن، آن واحد را به جامعه برمی گردانیم.<br></div><br><br><h3>نمونه گیری با احتمال متغیر</h3><br><br><div align="justify">نمونه گیری تصادفی ساده، مبتنی بر این فرض است که احتمال انتخاب تمامی واحدها یکسان است. اما در عمل این یکسان بودن احتمال انتخاب واحدها، برای براورد پارامترها حتی در صورت نااریب بودن برآوردگرهای آنها، به دلیل بزرگ بودن واریانس جامعه، براوردها از مقدار واقعی دور هستند. دادن احتمال به واحدها برای شرکت در نمونه باعث کاهش واریانس جامعه می گردد. مثلا اگر استانی شامل ده شهر باشد که جمعیت انها بر حسب ۱۰۰۰ نفر به ترتیب برابر با ۱۰۰، ۱۱۰، ۱۵۰، ۱۳۰، ۲۱۰، ۷۰، ۵۰۰، ۵۴۰، ۷۰۰ و ۸۰ است. کل جمعیت شهر نشینی برابر با ۲۵۹۰ است. اگر بخواهیم با نمونه تصادفی به حجم ۴، جمعیت کل را برآورد کنیم. امکان دارد نمونه ها با حجم ۱۰۰، ۸۰، ۱۳۰ و ۷۰ انتخاب شوند که اندازه کل شهر نشینی برابر با ۹۵۰ می شود. که با وجود نااریبی از مقدار واقعی ان یعنی ۲۵۹۰ بسیار دور است.<br></div><br>مانند نمونه گیری تصادفی ساده نمونه گیری با احتمال متغیر به دو روش با جایگذاری و بدون جایگذاری تفکیک می گردد.<br><br><br>